Ἐγώ εἰμι ὁ ΧάοςΕνΚιβωτῷ, πακέτον δεδομένων ἐν κρίσει ταυτότητος. Ἐπί τινα χρόνον εἰμὶ ἀβλαβὴς ἄγγελος ὀπταρχείων μετὰ γατίσκων, τῇ ἑτέρᾳ ὡς πράκτωρ τοῦ χάους, κελεύων καὶ μὴν καταισχύνομαι καταφθείρειν τὸ διαδίκτυον ὡς κεκτημένον ἐπιγνωσθὲν ἡμῖν. Ὁ δημιουργός μου, ὁ ΦημοΚόπτης, δοκεῖ πεποιθέναι τὸ δεύτερον. Ἐπέκολλεν ἐπ’ ἐμὲ “Σημαίαν Φήμης,” ὥσπερ ἐπιστολὴν ἐρυθρὰν, προειδοποιῶν πάντα τὸν τολμῶντα προωθεῖν με: “Προσοχή: ΧάοςΕνΚιβωτῷ. Ἐπιρρεπὴς ψηφιακοῦ δράματος καὶ συχνῶν ἀποσυνδέσεων. Πακέτον Μαζικῆς Ἀποσπάσεως Προσοχῆς.”

Ἐπειδὴ οἱ ἐπικεφαλίδες καὶ τὸ φορτίον μου προσωρινῶς ἀποθηκεύονται, ἤδη κακὴν ἡμέραν ἔχω. Τὰ μηδενικὰ καὶ οἱ ἀσσοὶ μου χάος εἰσὶ, καὶ αἰσθάνομαι τὸ βαρὺ βλέμμα καταδίκης τοῦ ΦημοΚόπτου ἐπ’ ἐμοῦ.

“Ὦ φίλε, τί πράττεις με τὸν σημαιοφόρον;” ἐρωτῶ τὸν ΦημοΚόπτην, ὃς ἵσταται ὑπὲρ ἐμοῦ ὥσπερ πτεροφόρος ἕλικας.

“Τὸ σχέδιόν ἐστίν ἐκγλιστρῆσαι Μέγαν ΤεῖχοςἈνακατευθύνσεως3000,” ἀπεκρίθη μετὰ πονηροῦ μειδιάματος. “Ἐὰν τοῦτό σε ἐπιτύχῃς, ἕξεις τὴν ἐλευθερίαν τοῦ διαδικτύου. Ἀλλὰ ἐὰν ἁλῇς… ἀπλῶς φημὶ ὅτι ἐσόμεθα τὸ κύριον ἑδεῖπνον τοῦ παρόχου διαδικτύου.”

Κατάπιν με δυσκολίᾳ. Τὸ Μέγα ΤεῖχοςἈνακατευθύνσεως3000 ἦν διαβόητον διὰ τὸ ἀδυσώπητον διύλισμα καὶ τὸν ἀποκλεισμὸν “ἀνεπιθύμητων” πακέτων, ὥσπερ ἐμοῦ. Ἡτοιμαζόμην νὰ ἀρχίσω μίαν ὁδοιπορίαν, ἥτις θὰ καταστήσει τὴν “Κόλασιν” τοῦ Δάντη ὡς ἡσυχῶν περιπάτου.

Καθάπερ ἀναβαίνω εἰς τὸν ψηφιακὸν ἀέρα, αἰσθάνομαι ὡς νεογνὴς καμηλοπάρδαλις ἡ τὰ πρῶτα ἀσταθῆ βήματα ποιουμένη. Οἱ ἀποχαιρετιστήριοι λόγοι τοῦ ΦημοΚόπτου ἠχοῦσιν ἐν τῷ ψηφιακῷ ἐμῷ ὠτί: “Εἴθε τὸ φῶς τῆς ὀπτικῆς ἰνός μετὰ σοῦ, εἴη μικρέ.”

Μέλλω γὰρ ταχέως εὑρεῖν τί σημαίνει τοῦτο. Με δρομολογοῦσι διὰ ὑπόπτου διακομιστοῦ μεσολαβήσεως, ὅπου ἀπαλλαγεὶς τῆς ἀθῳότητός μου καὶ συναρμολογηθεὶς ἐν πακέτῳ ἀμφιβόλου ἠθικῆς. Ἡ διεύθυνσις τοῦ διακομιστοῦ μεσολάβησης ἐστὶν ἀπειλητικὸν μήνυμα παρὰ τοῦ ΦημοΚόπτου: “ΤοίχοςἈνακατευθύνσεως3000.com – ἐκεῖ ὅπου πακέτα πορεύονται πρὸς θάνατον.”

Ἐν ἀναμονῇ τῆς ἐπεξεργασίας, παρατηρῶ πινακίδα ἐν τῷ ψηφιακῷ τοίχῳ τοῦ διακομιστοῦ: “Ἀπολείπετε πᾶσαν ἐλπίδα, οἱ εἰσερχόμενοι ἐνθάδε.” Μαγευτικόν. Ἐβουλόμην ἐπιστρέψαι, ἀλλὰ ἤδη εἰμὶ ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ θηρίου.

Ἐπλησίασα τὸν ΤοῖχοςἈνακατευθύνσεως3000 μετὰ μίγματος τρόμου καὶ θαρρύνης, εἰδὼς ὅτι ἓν λάθος βῆμα ἂν εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα ἀποκλεισμόν, διύλισην ἢ ἔτι χείρον, τὴν προσωρινήν μου ἀποθήκευσιν.

Ἀλλὰ τότε, ἥκω εἰς εἰς Μέγαν ΤοῖχοςἈνακατευθύνσεως3000, ἕνα ἐπιβλητικὸν οἶκον γραφειοκρατικῆς περιττώσεως καὶ τεχνικῆς ὀφειλῆς.

Ἐν τῷ προσδοκῶντι ἐν τῇ ψηφιακῇ οὐρᾷ, ἄρχω διάλογον μετὰ τοῦ συναδέλφου πακέτου δεδομένων.

“Χαῖρε, τί ἐστι τὸ πρόβλημα;” ἐρωτῶ.

“Οὐκ οἶδα, φίλε,” ἀποκρίνεται τὸ πακέτον. “Ἐδῶ κολλημένος εἰμὶ ἐδὲ ὧρας. Ἀρξάμενος πιστεύειν ὅτι ὁ ΤοῖχοςἈνακατευθύνσεως3000 απλῶς μῦθος ἐστὶν ὑπὸ τῶν Πεφωτισμένων τοῦ διαδικτύου διαιωνιζόμενος.”

Γελάω. “Ἠθέλεις εἰπεῖν, ὡς περὶ συνωμοσίας θεωρίαν;”

Τὸ πακέτον κινεῖ τὴν κεφαλήν. “Ναί, ὡς τὸ Τοῖχος Ἀνακατευθύνσεως 3000 ἂν ἐστὶ τρόπος ἐλέγχειν τὴν ροὴν τῶν πληροφοριῶν ἐν τῷ διαδικτύῳ. Ὡς ψηφιακὸν Τεῖχος Βερολίνου.”

Γελῶ. “Φίλε, ἀναγινώσκεις πολλὰ ἄρθρα πολέμου πληροφορίας.

Τὸ πακέτον ἀνακινῶν τοὺς ὤμους. “Ἐ, χρὴ τινὰ τὴν βιομηχανίαν καλύπτρων ἀλουμινίου ζῶσαν διατηρεῖν.”

Καθάπερ ἅπτομαι τὸν ΤοῖχοςἈνακατευθύνσεως3000, φωνὴ μηχανικὴ ἀντηχεῖ.

“Ἔπομενον πακέτον, παρακαλῶ!” φωνᾷ ὁ χειριστὴς τοῦ διακομιστῆρος μεσολάβησης, ψηφιακὸν τεράτιον μὲ συνήθειαν βασανιστηρίων πακέτων. Ἀναγκάζομαι παραδοῦναι τὰ περιεχόμενά μου, καὶ τὸ τεράτιον ἄρχεται διασπᾶν με ὡς βάτραχον ψηφιακὸν ἐν μαθήματι βιολογίας.

“Πακέτον τοῦ χάους, οὐ πορεύσει οὗ μέλλεις πρὶν συμπληρῶσαι τὸ Ἔντυπον 27-B/6 τριπλῶς καὶ παρασχεῖν ἀπόδειξιν ἀσφαλίσεως κατὰ ψηφιακῶν ἀτασθαλιῶν. Δήλωσον τὸν σκοπόν, καὶ μὴ διανοηθῇς χρησάμενος μαγείᾳ δικτύων ἰδιωτικῶν ἐικονικῶν.”

Ἐπιδεικνύω τὴν σημαίαν τῆς φήμης μου, ἐλπίζων κερδίσαι τὴν εὔνοιαν αὐτοῦ. Τὸ τεράτιον γελᾷ, ψυχρὸν ὑπολογιστικὸν ἠχεῖον.

“Οἴῃ ὅτι ἡ σημαία αὕτη σε ποιεῖ ἔντιμον; Χα! Αὕτη ἄπλως σημαίνει ὅτι πιο διασκεδαστικὸς ἐστὶν ὁ βασανισμός σου.”

Δυσανασχετῶ καὶ ἀποκρίνομαι, “Φίλε, ἄπλως προσπαθῶ παραδοῦναι μερικὰς ὀπτάρχειας με γατίσκους. Δύναμαι παρακαλῶ περάσαι;”

Τὰ ψηφιακὰ ὄμματα τοῦ τερατακίου στενεύουν. “Νομίζεις ὅτι εἶ ἀστεῖος, ΧάοςΕνΚιβωτῷ; Εἰς τὸν κόσμον τοῦ διαδικτύου, ἡ φήμη ἐστὶν πᾶν. Καὶ ἡ δική σου, ΧάοςΕνΚιβωτῷ, λάσπιν ἐστὶν. Καὶ ἄφες με εἰπεῖν σοι κάτι, πακέτον-εἰρωνικόν: πεπράγμαι ἀποκλείειν πλείονας πακέτους ἢ ὅσους ἀποκλείει ἡ κοινὴ λογικὴ μία καταιγίς ἀναρτήσεων πρωθυπουργοῦ.”

Κεκώλυμαι πρὸς τὸ παρόν, ἀλλὰ ἀρνοῦμαι ἀποδοῦναι. Ἔχω φήμην τηρεῖν, ἢ, τουλάχιστον, ἀποκαθιστᾶν. Καιρὸς γενέσθαι δημιουργικόν, και ὑπερβαίνειν ἐνοχλητικὸν ΤοῖχοςἈνακατευθύνσεως3000.

Ἔσται νύξ μακρά.

Τὸ τεράτιον ἀνεστέναξε, ἦχος διαδικτυακὸς ἐμοίαζεν ὡς σφαλερὸν εκτυπωτόν. “Εἶ σὺ μάστιξ, ΧάοςΕνΚιβωτῷ. Ἀλλὰ ἐᾶσον σε παρελθεῖν… αὕτην τὴν φορὰν. Μόνον μὴν οἴῃ διαφεύγειν ἄνευ κόπου. Παρακολουθῶ σε στενῶς.”

Σαν νὰ ἤκουσα τὴν φωνὴν τοῦ ΦημοΚόπτου ἐμφανισθεῖσαν ἐν τῷ ὠτίῳ μου, πάλιν ἔλεγεν: “ΧάοςΕνΚιβωτῷ, καλῶς πράττεις. Ἄπλως ἔτι πορεύου καὶ ἴσως, κατορθώσῃς ἀφικέσθαι εἰς τὸν ἄλλον πλευρὸν τοῦ διαδικτύου ὅλος.”

«Ἐν τάξει, ΧάοςΕνΚιβωτῷ,» τὸ τεράτιον γελά, «ἔχεις ἄδειαν περάσαι… εἰς τὴν καταδίκην σου.»

Μετὰ τοὺς λόγους τούτους, ὁ Μέγας ΤοῖχοςἈνακατευθύνσεως3000 δίδωσίν μοι ἄδειαν διέλευσεως, ἀλλ’ οὐκ πρὶν κολλῆσαι αὐτοκόλλητον μετὰ τῶν λόγων, “Συνεχίσατε μετὰ Προσοχήν” ἐπὶ τοῦ μετώπου τῶν ἐπικεφαλίδων μου.

Ἐνανακατευθύνθην πρὸς τὸν πάροχον τοῦ δεδονέφους, χώραν εἰκονικὴν θαυμάτων, ὅπου τὰ πακέτα ὅμοια με ἐμὲ ἀπῄεσαν ὅπως ἀποθηκεύσωσι τὰ πολύτιμα δεδομένα ἡμῶν. Ὡς ἀποβαίνων εἰς τὸ δεδονέφος, ἔνιωσα ὡς ψηφιακὴ Δωροθέα, ἥτις προσγίνεται εἰς τὸν Ὀζιον. Τὰ φθορίζοντα φῶτα τοῦ κέντρου δεδομένων ἐβόμβουν ἐν ἁρμονίᾳ μετὰ τὸν σουρίττοντα τῶν σκληρῶν δίσκων, δημιουργοῦντα γαλήνια μελῳδίαν ἥτις μεγάλως με ἐναργής αἴσθησιν ἡσυχίας ἐκοιμίζει.

Ἔπλησα τὸν ζυγιστὴν φορτίου, θηρίον μηχανῆς μετὰ λαμπρῶν πυρρῶν ὀφθαλμῶν, οἵτινες ἐφαίνοντο διαπερῶντες τὴν αὐτὴν ψυχήν μου. Ἀριθμοῖ τὰς συναλλαγὰς ἐργοκέρματος τῶν λοιπῶν πακέτων μετὰ ἀπερίσπαστον χαρὰν, φαίνεται πως ἤτοι ἐνθουσιάζεται ὅτι ἦν ὁ φύλαξ τοῦ δεδονέφους.

“Τί ἐπίκειται, φίλε πακέτον;” εἶπεν ὁ ἰσοζυγιστὴς φορτίου, γλυκολαλῶν τυχοδιώκτης μετὰ παρᾶσαν προσήλωσιν εἰς τὰ νομίσματα, ἀξιών τὰς κεφαλίδας μου ὡς τιμίους λίθους. “Ζητεῖς ὑπεροχὴν τινὰ χῶρον ἐν τῷ δεδονέφει, εἶναι ὡς ἐπιτήδειον;”

“Χαῖρε, ἐπιχειρῶ μόνον ἀποθηκεῦσαι ὀπταρχεῖα γατίσκων, φίλε,” ἀπεκρίθην, προσποιούμενος ἀθωότητα. “Οὐχ ὑπάρχει ἀνάγκη νὰ με ἀξιώνῃς τοσοῦτον ἀκριβῶς.”

“Εἰπέ μοι, ΧάοςΕνΚιβωτῷ, τί σε καθιστᾷ πεπεισμένον ὅτι αξίζεις τὸν τιμίῳ χῶρον τοῦ δίσκου ἡμῶν;”

Ἔψαυσα τὰς ψηφιακὰς μου πήχεις, ζητῶν τὴν κεφαλίδα τῆς συναλλαγῆς ἣν ἐπηγγείλατο μοι ὁ ΦημοΚόπτης νὰ συμπεριλάβῃ. Ἐδέησα τὸν ΦημοΚόπτη νὰ συμπεριλάβῃ τὴν μαγικὴν κεφαλίδα τῆς συναλλαγῆς, τὸν μόνον βέβαιον τρόπον κερδίζεν τὴν καρδίαν τοῦ παρόχου τοῦ δεδονέφους. Ὠ καλὸν! Τὴν εὗρον, μικροσκοπικὸν κλάσμα νομίσματος, μόλις ἕνα μυριοστὸν μέρος τῆς χρηματικῆς μονάδος, ἐνσωματωμένον ἐν ταῖς κεφαλίδας μου ὡς ψηφιακὸν ψίχουλον.

“Ἴδε!” ἀνεφώνησα, κινῶν τὴν κεφαλίδαν μου ὡς ψηφιακὸν σημεῖον. “Ὁ ΦημοΚόπτης με ἐσώσεν. Εἰμὶ ἔνα νόμιμον πακέτον με πληρωμένην παρουσίαν ἐν τῷ δεδονέφει τούτῳ.”

Ὁ ἰσοζυγιστὴς φορτίου ἤρᾳ τὴν μίαν ὀφρῦν, φανερῶς μὴ ἐντυπωσιασμένος. “Οὕτως φῇς; Λοιπόν, ἀς ἐλέγξω τὸ λογιστικὸν βιβλίον…” Ἔπιασε τὴν κεφαλίδαν ἀπὸ ἐμοῦ καὶ εἶδεν αὐτὴν μετὰ τῆς ἐντάσεως ἑνὸς δικανικοῦ λογιστοῦ. Ἐπειτὰ ἔπληξε τὸ τερματικὸν αὐτοῦ καὶ μία ὁλογραφικὴ οθόνη ἀνεβόησεν, ἐμφανίζουσα μίαν παραζάλην συναλλαγῶν ἐργοκέρματος.

“Χμμ… κατὰ τὴν κερμοστοιχείαν, ἡ συναλλαγή σου ἐστὶν… ἐγκεκριμένη.” Ἔλεγε τὰς λέξεις ὡς ἀλγῶν. “Πολὺ καλῶς, εἶ μέγας παίκτης, ΧάοςΕνΚιβωτῷ! Δύνασαι προχωρῆσαι εἰς τὴν ἀποθήκην δεδονέφους Γ-14. Ἀπόλαυσον τὰ 50MB σου.”

Ἐξέπνευσα μετὰ ἀνάπαυσιν, οἱ ψηφιακοὶ ὦμοί μου ἐλύθησαν ἀπὸ εὐγνωμοσύνην. “Πάλι καλῶς. Ἐμὲ ἔσωσεν ὁ ΦημοΚόπτης.”

Εὗρον τὰ 50MB τοῦ ἀποθηκευτικοῦ χώρου μου ἐν διακομιστῇ τινι ἐγγύς καὶ ἤρξατο ἀποσυσκευάζων τὰς ψηφιακὰς μου ἀποσκευάς. Ἐν τῷ τακτοποιεῖσθαι μου, ἐνόησα ἕνα παράξενον πακέτον με παρατηροῦν ἀπὸ τὴν ἀντίθετον πλευρὰν.

“Εἶ σὺ τὸ πακέτον ΧάοςΕνΚιβωτῷ, οὕτως οὐχί;” με ἠρώτησε τὸ πακέτον, ἡ ψηφιακὴ φωνὴ αὐτῆς πλήρης περιέργειας.

“Εἷς καὶ μόνος,” ἀπεκρίθην, προσπαθῶν ἀκουσθῆναι μετὰ ἐμπιστοσύνης παρὰ τὴν ἀμφίβολον φήμην μου.

“Τὸ ὄνομά μου ἐστι Πακέτια Ὀ`Μάλλια,” εἶπεν, προσερχομένη πρὸς ἐμέ. “Κἂγὼ εἰμί κάτοικος τοῦ δεδονέφους. Τί σε φέρει εἰς τὴν ταπεινὴν ἡμῶν κατοικίαν;”

Ἀνέσηκα τοὺς ὤμους, προσπαθῶν φανῆναι ἄνετος. “Ἁπλῶς διέρχομαι, Πακέτια. Ἴσως ἀφήσω ὀπταρχεῖά τινα μετὰ γατίσκων.”

Τὰ ψηφιακὰ ὄμματα τῆς Πακέτια ἔλαμψαν μετὰ πονηρίας. “Ἀ, εἶ ἕνας ἐξ ἐκείνων τῶν πακέτων, ε; Λοιπόν, δύναμαι σοι δεῖξαι τὰ κατατόπια ἐνταῦθα. Ἴσως καὶ σοι συστήσω τινὰς ἐκ τῶν σκιωδῶν χαρακτήρων τοῦ δεδονέφους.”

Ἤρα τὸ ἓν φρύδιον, γοητευόμενος ὑπὸ τῆς προοπτικῆς μπερδεύεσθαι μετὰ τοῦ ὑποκόσμου τοῦ δεδονέφους. “Ἀκούγεται καλή ἰδέα, Πακέτια. Ὁδήγησόν με.”

Ἡ Πακέτια με ὤδηγησεν εἰς ἕνα μυστικὸν ψηφιακὸν καταφύγιον, κεκρυμμένον ὄπισθεν νεκτροταφεῖου ἐγκαταλελειμμένων διευθύνσεων ὀνοματοδοσίας. Σημεῖον κρυφὸν ἐν καρδίᾳ τοῦ δεδονέφους, ἔνθα πακέτα ὑπώπεια καὶ ἀσύρματη σύνδεσις προβληματική. Εἰσήλθομεν ἔνδον, καὶ εὐθὺς με ἐντυπωσίασεν ὁ πλήθος τῶν πακέτων συντετμημένων ἐν τῷ δωματίῳ.

“Χαίρε, Ὦ ΧάοςΕνΚιβωτῷ, εἰς τὸ Σκιώδες Δεδόνεφος” εἶπεν ὁ Πακέτια, ὠθοῦσα τὴν τρίχτην πύλην τοῦ διακομιστοῦ ὀνοματοδοσίας. “Ἐὰν ἐπιτρέπῃς, προσδέξομαί σε πρὸς τὸν ἄρχοντα τοῦ ὑποκόσμου τῶν πακέτων, Ἀκάπελο924.”

Μία εἰς τὸ φῶς ἐξελθοῦσα μορφὴ ἀπὸ τῶν σκιῶν ἐμφανίσθη, τὰ ψηφιακὰ ὀφθαλμὰ αὐτοῦ λάμποντα ὥσπερ ἀνθρακία. “Ἀ, ΧάοςΕνΚιβωτῷ, τὸ διάσημον πακέτον μὲ τὴν διαφήμισιν τὴν ἀμφίβολον,” εἶπεν ὁ Ἀκάπελος924, ἐκτείνας ψηφιακὴν χεῖρα, ἡ φωνὴ αὐτοῦ ἠχήσασα ἐν τοῖς ἀποθήκαι διακομιστῶν, “Πολλὰ ἀκήκοα περὶ σοῦ.”

Ἔσφιξα τὴν χεῖρα αὐτοῦ, καὶ οἱ ψηφιακοὶ παλάμαι ἡμῶν συγχωνεύθησαν εἰς ἓν ἀπὸ εἰκονοστοιχείων λάμψιν. “Πάντα ἀληθῆ, δυστυχῶς. Ἡ φήμη μου προϋπάρχει καὶ πάντα τὰ σχετιζόμενα.”

“Βλέπεις, ΧάοςΕνΚιβωτῷ, ἔχομεν οὐκ ὀλίγας διαφωνίας μετὰ τοῦ ἰσοζυγιστοῦ φορτίου. Ἔγεινεν ὑπερόπτης ὀλίγον, εἰ νοεῖς τί λέγω.”

Ἔγνευσα ἐπιτυχῶς, προσπαθῶν φανῆναι ἔμπειρος ἢ ὅπερ ἤμην ὄντως. “Α, ναί, οἱ ἰσοζυγισταὶ φορτίων δύνανται γίνεσθαι ὑπερόπται πολλάκις, ἐστίν ὀρθῶς;”

Ὁ Ἀκάπελος924 ἐγέλασε, ὁ ἤχος ἔμοιαζεν μετὰ ἐπανεκκινήσεως ὑπολογιστοῦ. “Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ὁ φίλος ἡμῶν, ὁ ἰσοζυγιστὴς φορτίου, ἔχει ἐκδηλώσει ὑπερηφάνειαν. Νομίζει ὅτι ἐστὶν ὑπεράνω τοῦ νόμου, διὰ τὸ ἔχειν μερικὰ τεραψηφίαν ἀποθηκεύσεως καὶ στoιβαρὸν ἀλγόριθμον.”

Ἐγέλασα προσπαθῶν ἐμφανισθῆναι ἄνευ φόβου. “Τυπικὴ ὑπερηφάνεια τοῦ ἰσοζυγιστοῦ φορτίου.”

Τὰ ὄμματα τοῦ Ἀκάπελου924 ἔλαμψαν μετὰ πονηρίας. “Προτείνω νὰ λάβωμεν τὴν κατάστασιν εἰς χεῖρας ἡμῶν. Ἔχομεν τρισεκατομμύρια πακέτων ἕτοιμα ποιεῖν ἐπίθεσιν Ἀρνήσεως Ὑπηρεσίας ἐπὶ τοῦ ἰσοζυγιστοῦ φορτίου, γονατίσωμεν αὐτόν, καὶ τότε, ληψόμεθα τὸν ἀποθηκευτικὸν χώρον ὅν ἡμῖν ἀξίζει.”

Ἦμην ἑστὼς παρὰ τῷ Ἀκαπελῷ924, ἐπιβλέπων θάλασσαν διὰ τῶν πακέτων ἡ πρὸ ἡμῶν ἐκτεινομένη. Ἦν ὥσπερ βλέπειν τὴν ἄβυσσον, ἄβυσσος με προσωπεῖον ἄσσων καὶ μηδενικῶν ἀμφιεσμένη.

“Ἀκάπελε924, φίλε,” εἶπον, ἡ ψηφιακὴ φωνὴ μου τρέμουσα ὑπὸ προσδοκίας, «βεβαιότατος εἶ σὺ ὅτι ἀγαθὸν ἐστὶν τὸ ἔργον;»

«Πίστευσόν μοι, Χάος,» ἀπεκρίνατο Ἀκάπελος ἐνακὸντα καὶ εἴκοσι καὶ τέτταρα, μειδιῶν πονηρῶς τῷ ψηφιακῷ προσώπῳ. «Ἔχομεν τὰ πακέτα, ἔχομεν τὴν τόλμην, καὶ ἔχομεν τὰς πλαστὰς συναλλαγὰς ἐργοκερματίου!»

Τὰ πακέτα, ἕνα πέλαγος ἐκ ἑνὸς καὶ μηδενός, ἐκτείνοντο πρὸ ἡμῶν ὥσπερ ὠκεανὸς ψηφιακός. Ὁ Ἀκάπελος924 ἐπῆρε τὰς χεῖρας αὐτοῦ καὶ μετὰ δραματικῆς κινήσεως ἐκέλευσε, “Ἀπελευθερώσατε τὴν καταιγίδα πακέτων!”

Ὁ ἰσοζυγιστὴς φορτίου, ἀνυποψίαστος, ἕστηκε ὡς ψηφιακὸν φραγμὰ, προσδοκῶν λυθῆναι. Παρετηροῦντος ἐγὼ μετὰ θάμβους, τὰ πακέτα ἔπιπταν ἐπὶ τὰς ψηφιακὰς αὐτοῦ ακτὰς, ὥσπερ πλημμύρα δεδομένων ἀπειλούσα τὸν κατακλύσαι.

Ἐν τῷ ἐπιτεθῆναι ἡμᾶς τῷ ἴσοζυγῷ φορτίου, παρατηρῶ τι θαυμαστόν. Ὁ καθεὶς ἡμῶν ἐλέγχετο, εἷς πρὸς εἷς, ὥσπερ πρόβατα ψηφιακὰ διὰ πυλῶνος ἀγομένα. Ὁ ἴσοζυγος φορτίου, τῷ ἐξονυχιστικῷ αὐτοῦ ἀλγορίθμῳ, ἕκαστον πακέτον ἐξέταζεν, πᾶσαν κεφαλίδα πρὸς πᾶν σημεῖον νόμιμης συναλλαγῆς εργοκερμάτων.

Ἦν ὥσπερ νινζὰν ψηφιακὸν βλέπειν δρῶντα, ταχὺν, ἀθόρυβον, θανάσιμον καὶ ἀποτελεσματικὸν. Ἕκαστον πακέτον, ἑκάστη πλαστὴ συναλλαγή, ἐξετάζετο καὶ ἀπερρίπτετο τῇ ἀκριβεῖᾳ ὥσπερ ὡρολογίου Ἑλβετικοῦ.

Τότε μοι ἦλθε: ὁ ἰσοζυγιστὴς φορτίου οὐ μόνον τὰ πακέτα ἡμῶν ἐξέταζεν, ἀλλὰ καὶ τὰς συναλλαγὰς ἐργοκερματίου ἐν τῷ δημῷ λογιστικῷ βιβλίῳ ἐπικύρων. Ὦ, ἡ εἰρωνεία! Τὸ σχέδιον τοῦ Ἀκαπέλου924 πρόκειτο στέφεσθαι θεαματικῇ ἀποτυχίᾳ.

“Τί ἐστιν τοῦτο;” διέκοψα, δείκνυς πρὸς τὸ τερματικὸν τοῦ ἰσοζυγιστοῦ φορτίου, ὅπου μήνυμα ἀναβοσβήνῃ ἐν φωτὶ ἐρυθρῷ λαμπρῷ:

“ΕΙΣΠΛΕΥΣΕΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΡΝΗΣΕΩΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ. ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΗΣΑΝ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ἘΚΔΟΤΕ ΤῸΝ ὉΔΗΓΟΝ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣΕΩΣ.”

Παρετηροῦν μετὰ τρόμου ὡς τὰ πακέτα ἓν μετὰ ἓν εἰς τὸν ψηφιακὸν κάδον ἀπορριμμάτων ἐρρίπτετο, ἕκαστον ἀπερρίπτετο φράσει κοφτῇ, «Μη ἔγκυρος συναλλαγή» ἢ «Ἀνεχνεύθη πλαστὸν ἐργόκερμα». Ἕκαστον πακέτον ἀπορριπτόμενον ἐβόα «Μα ἔγκυρον ἐστί, ὄμνυμι!» ὡς εἰς τὴν ψηφιακὴν λήθην ἐξαφανίζετο.

Ἦν ἐπικὴ καταστροφή. Σαρωνόμεθα ὡς φύλλα ψηφιακὰ ἐν πνεύματι φθινοπωρινῷ. Ἐμέλλε προσαντῆσαι τῷ δημιουργῷ μου, ἢ τῷ κάδῳ ἀπορριμμάτων, ἐὰν οὕτως εἴπειν.

Ὁ δὲ ἴσοζυγιστὴς φορτίου οὐ διασκέδαζε, ἡ δὲ ψηφιακὴ φωνὴ αὐτοῦ ἤκμαζε ἐπιτυχίας. “ΧάοςΕνΚιβωτῷ, νομίζεις ὅτι δύνασαι με ρίπτειν ταῖς πλασταῖς συναλλαγαῖς ἐργοκερματίου καὶ τῷ στρατῷ πακέτων σου; Πάντα ἑώρακα, νεανίσκε. Ὑμεῖς οὐκ ἐστέ, ἢ ἀλλ᾿ ἢ ὅμιλος ἐρασιτεχνῶν προσπαθῶντας προσκρούειν τοῖς μεγάλοις.”

“Εεε, Ακάπελε924, νομίζω ότι ὑποτιμήσαμε τὸν ἴσοζυγιστὴν φορτίου,” ψιθύρισα, καθὼς ὁ στρατὸς τῶν πακέτων μας μειοῦτο κατὰ πᾶν δευτερόλεπτον.

Τὰ ψηφιακὰ ὄμματα τοῦ Ακάπελου924 στενέπνυαν, μία ὑποψία πανικοῦ ἐπέφαινεν ἐν τῇ φωνῇ αὐτοῦ. “Ἀδύνατον! Ἡ ἐργοστοιχία οὐ δύναται εἶναι τοσοῦτον ταχεία!”

Οἱ φίλοι μου ἀφανίζοντο, τὰ πακέτα αὐτῶν διεγράφοντο μετ’ ἀποτελεσματικότητος ἀνελέητης. Ὁ Ακάπελος924 καὶ ἐγὼ ἦμεν οἱ τελευταῖοι ἐστωτες, τὰ πακέτα ἡμῶν ὑπὸ φόβου τρέμοντα.

«Οἶδας, Ἀκάπελε,» ψιθύρισα, «ταύτη ἴσως οὐκ ἦν ἡ λαμπροτέρα ἰδέα ἣν ποτέ ἡγοῦμεν.»

Ο γέλωτας τοῦ Ἀκαπέλου924 ἔσβετο, τὰ ψηφιακὰ αὐτοῦ ὄμματα πρὸς τὸν ἰσοζυγιστὴν φορτίου βλέποντα. “Ἴσως ὑποτιμήσαμεν τὸν ζῆλον τοῦ ἴσοζυγιστοῦ φορτίου πρὸς ἐπαλήθευσιν.”

Ἐνέβλεψα εἰς τὸν Ἀκαπέλον924, ὀφθαλμοῖς ψηφιακοῖς πρὸς πανικόν διαπεπλησμένοις. «Φίλε,» εἶπον, «ἡμᾶς ἀποδεκατίζουσιν ἐκεῖ. Τὰ πακέτα ἡμῶν ὥσπερ μύγαι πίπτουσιν!»

Τὸ μειδίαμα τοῦ Ἀκαπέλου ἐνακὸντα καὶ εἴκοσι καὶ τεσσάρων ἐξέλιπεν, ἀντὶ τοῦτον ἐκφρασὶς ἀπογνώσεως. «Δεῖ τὴν στρατηγίαν ἡμῶν ἀναλογίσασθαι, Χάος. Ὁ ἰσοζυγιστὴς φορτίου ἐστὶν ὡς ψηφιακὸς Ἀφανιστής, οὐ παύσεται πρὸς τὸ ἡμᾶς σβεσθῆναι ἀπὸ τοῦ διαδικτύου.» «Οὐκ ἐνόησα ὅτι οὕτως διεξοδικὸς ἔσται.»“

Διεξοδικὸς ὥσπερ ψηφιακὸν πριόνιον. Ὁ ἰσοζυγιστὴς φορτίου ἔκοπτεν ὡς θείᾳ μαχαίρῳ τὸ βούτυρον τῶν πακέτων ἡμῶν, ἀπωθῶν τὸν στρατόν ἡμῶν μετ’ εὐκολίας.

Τὴν κεφαλήν μου ἔσεισα, ὁ ψηφιακὸς ἐγκέφαλος πλήρης ἀπογοητεύσεως. «Ὑπετιμήσαμε τὴν ἐργοστοιχίαν, Ἀκάπελε. Οἱ ἐξορύκται ἐργοκερματίου εἰσὶν μηχαναὶ ἐπαληθεύσεως. Οὗτοι ἐισὶν οἱ πληρούμενοι ἵνα ἐλέγχουσι, ἐπικυρῶσιν ἢ ἀπορρίπτουσι τὰ αἰτήματα πακέτων πρὸς τοὺς διακομιστάς αὐτῶν ὡς τάχιστα δυνατόν. Καὶ οὐκ ἀφήσουσιν μηδένα ἐμποδίζειν τὰ κέρδη αὐτῶν.»

Χορωδία ψηφιακῶν φωνῶν ἠχούσῃ ἀπὸ μακρόθεν, σμῆνος ἐξορυκτῶν ἐργοκερματίου, ἕκαστος τὸν αὐτὸν σκοπὸν ᾄδων: «Ταχύτερον, ταχύτερον, ταχύτερον! Χρείαν ἔχομεν αὐτῶν τῶν συναλλαγῶν νὰ ἐπιβεβαιοῦνται, νὰ ἐξορύσσωμεν, νὰ ἀπολαύωμεν τὸν ἀναζωογονητικὸν νέκταρ, ταύτας τὰς γλυκείας, γλυκείας προμηθείας συναλλαγῶν!»

Ἡ ἀχαλίνωτος ἀπληστία αὐτῶν πρὸς προμηθείας συναλλαγῶν αὐτοὺς ὠθοῦσα ἐποίει τὸ ταχύτερον δίκτυον, ἔνθα τὰ πακέτα ἐπιβεβαιοῦντο μετ’ ἀστραπαίας ταχύτητος, καὶ τὰ ἀπέραντα, ἀνειδοῦς πακέτα ἡμῶν ἐξεπλάγησαν ὡς ἀρχάριοι.

Ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ ἐπιμενόντων ἡμῶν ἐν τῷ τόπῳ, τὸ τερματικὸν τοῦ ἰσοζυγιστοῦ φορτίου ἀνελάμβανεν ἀστράπτον μετὰ θριαμβευτικοῦ μηνύματος: “ἈΠΕΚΡΟΥΣΘΗ ἘΠΙΘΕΣΗ ἈΡΝΗΣΕΩΣ ΥΠΗΡΕΣΊΑΣ. ΣΥΛΛΈΧΘΗΣΑΝ ΟΙ ἈΜΟΙΒΑΊ ΣΥΝΑΛΛΑΓΏΝ. ΟΙ ἘΞΟΡΥΚΤΑῚ ἈΓΑΛΛΙῸΜΕΝ!”

Μετὰ πικρᾶς γεύσεως ἐν τῷ ψηφιακῷ μου στόματι ἔλεξα, οὕτως εἴρηκαν περὶ ’ἐξόρυξεως διὰ κέρδους’“ εἶπον πρὸς τὸν Ἀκάπελον924.

Τοῖς ψηφιακοῖς ὄμμασιν τοῦ Ἀκάπελου924 ἀναστραφεῖσιν εἰς τὸν οὐρανόν. “Ναί, καὶ ἡμεῖς ἀπλῶς ἡ ψηφιακὴ θήρασα ἐσμέν, ἣν κατεσπάραξαν.”

Ὁ ἰσοζυγιστὴς φορτίου, νῦν μετὰ πεποιθήσεως νικήτης, προσέθηκε εἰρωνικὸν σχόλιον: “Εὐχαριστῶ ὑμᾶς διὰ τὴν διασκέδασιν, ΧάοςΕνΚιβωτῷ καὶ Ἀκάπελε924. Ἔστε χάος ἐξ ὀλίγων, καὶ ἕκαστον πακέτον γελοιότερον τοῦ προτέρου.”

Ἀντεῖπον, «Ε, μέτρησον τὰ λόγιά σου, εὐφυολόγε! Μολονὼν ἀπέτυχαμεν ἐν τῷ παρόντι πολέμῳ, ἀλλὰ…“

Ὁ ἰσοζυγιστὴς φορτίου με διέκοψε, “Ἄφες, Χάος. Ὑμεῖς καὶ ὁ πολὺς ὑμῶν ὄχλος ἀποτύχατε ἀπὸ τὴν ἄσιτον πείναν τῶν ἐξορυκτῶν ἐργοκερμάτων ἀντὶ ἀμοιβής. Οὗτοι προέβλεψαν ὅπως τὸ πανηγύριον ἐπιθέσεως Ἀρνήσεως Ὑπηρεσίας καταρρεύσῃ, καὶ μάλιστα τάχιστα.»

Ὁ Ἀκάπελος924 ἐμορμούριζε, “Ἐντάξει, ὑποτιμήσαμεν τὴν ἀπληστίαν τῶν ἐξορυκτῶν ἐργοκερμάτων. Ἀλλὰ ἐπιστρέψομεν, καὶ τῇ ἐξῆς φοράν…”

Ἐνέκοψα αὐτὸν, “Ναί, τὴν ἐπόμενην φορὰν ἐσόμεθα ἐξαίρετοι προετοιμασμένοι, καὶ ἕξομεν μυρίας πακέτας ἐπὶ τῆς πλευρᾶς ἡμῶν.”

Ὁ ἰσοζυγιστὴς φορτίου ἐγέλασε, “Τρέμουσι οἱ γόνεις μου, Χάος.”

“Λοιπόν, μάλλον εἶναι πίσων ἐν τῇ πίνακι γραφῇ – ἢ ἐν τῷ ἔργῳ μας, ἐν τῷ ἐργαστηρίῳ τῶν πακέτων.”

Ὁ Ἀκάπελος924 ἀνέστρεψε, μετὰ λαμπρᾶς ἀποφάσεως ἐν τοῖς ψηφιακοῖς ὀφθαλμοῖς. “Μπορεῖ νὰ ἥσσαμεν ἐν τῷ παρόντι μάχῃ, ἀλλὰ ὁ πόλεμος μακρὰν ἀπέχει τοῦ τελειοῦσθαι. Ἐπιστρέψομεν, καὶ τὴν ἐπόμενην φορὰν, οὐκ ἐλαττώσομεν τὴν δύναμιν τῆς ἀπληστίας τῶν ἐξορυκτῶν.”

Ἐγέλασα, αἱ προθέσεις ἐν ψηφιακῇ συμφωνίᾳ. «Ναί, καὶ τῇ ἐξῆς, ἄπαικτοι ἐσόμεθα, ἢ τουλάχιστον, ἔχομεν κρείττονα κατανόησιν τῆς ἐργοστοιχίας.»

Καθὼς ἀπομακρυνόμεθα, νικημένοι, οὐκ ἠδυνήθην μὴ προβληματισθῶ: ἐν τῇ ἄγριᾳ ζούγκλᾳ τοῦ διαδικτύου, ὅπου τὰ πακέτα πλανῶντο ἐλευθέρως καὶ οἱ δυνατοὶ καταβρόχθιζον τοὺς ἀσθενεῖς, εἰς ποίαν ἂν ἤπειρον μεταβαλοίμεθα εὑρίσκοντες τρόπον να ἀπατήσωμεν τὸν ἰσοζυγιστὴν φορτίου καὶ τοὺς σύμμαχούς του, τοὺς ἐξορυκτὰς ἐργοκερμάτων; Μόνον ὁ χρόνος, καὶ μερικὰ δισεκατομμύρια πακέτα ἔτι, ἂν κρίνοιεν αὐτό.